Presenza-Opinión / Europa
|
||||||||
Potencias… ou impotencias europeas? Por Xosé Manuel Figueiras (PequenEuropa, 23/08/2006) |
||||||||
Cando que facía falla mediar co envío de soldados que disuadan ás dúas partes involucradas de reiniciar o conflicto, deíxase caer o proceso na incerteza. E todo porque que as propias tropas, e os respectivos candidatos electorais, non corran riscos. Os mortos sempre teñen que pertencer a outra nacionalidade. É unha gran máxima da política. Mentres tanto Israel impón a súa axenda co beneplácito dos EEUU, e as tropas da ONU non deberían ir mediar, senón desarmar á parte máis débil, os veciños de Hezbolà. Os europeos non queren baixas pero tampouco queren enfrontarse con Israel. E por iso din que o mandato de nacións unidas non é o suficientemente claro e vinculante. O eixo franco-alemán está capado. Os alemáns non participan porque non queren ter que pegar un tiro (como se a situación que se presenta fose a mesma do pasado) contra un israelí, a pesares de que iso poida impedir unha maior matanza. Os italianos e os franceses afirman que algunhas das cláusulas (a pesares de que foron parcialmente escritas por Francia) non son o suficientemente explícitas. España, Bélxica, Polonia, Grecia e Portugal teñen que estudiar plans operacionais e deseñar as liñas estratéxicas antes de meterse na “mêlée”. E uns por outros, a casa sen varrer. Parece ser que a batuta lle corresponderá finalmente a Italia, que anunciou onte que cumprirá cos seus deberes. Iso si: Italia cumprirá coa súa misión no cadro dunha estratexia mundial, e de aquí se verá o rol que Italia pode asumir. Así que de estratexia europea, NADA. |
||||||||
|
||||||||
|
||||||||
Instituto Galego de Análise e Documentación Internacional www.igadi.org ÚLTIMA REVISIÓN: 28/08/2006 |
||||||||
|