Presenza-Opinión / Oriente Medio

¿Irán a por Irán? Por Xulio Ríos (AGN, 16/01/2006)

Pero tampouco é crible a sinceridade de EEUU e demais potencias en relación á proliferación nuclear. Non se está a loitar en serio contra estas armas de destrucción masiva, senón unicamente contra a proliferación de Estados nucleares. Deberían practicar co exemplo, facendo o que non se fixo despois da guerra fría. O desarme nuclear é parte do mesmo problema, e segue pendente. (Foto: Mohammad El Baradei, director do Organismo Internacional de Enerxía Atómica, OIEA/IAEA).   Sobre a mesa temos dous contenciosos similares (Corea do Norte e Irán) que reciben un trato ben distinto por parte da UE e EEUU. No caso de Pyongyang, a negociación semella o camiño elixido; no caso de Teherán, o anuncio por parte da terna europea dunha inminente elevación do asunto ao Consello de Seguridade da ONU prognostica un incremento substancial da tensión e do enfrontamento. A xulgar pola información que consumimos habitualmente, os líderes de ambos países son personaxes imprevisibles. Se Kim Jong Il é un enigmático estalinista, amante do cine de Hollywood, Mahmud Ahmadineyad é sinónimo de fanático relixioso, mesiánico e milenarista que cree na proximidade do fin do mundo e no retorno inminente do imán Medí, figura mítica dos xiítas. Xente perigosa, en suma, nada de fiar. Pese a todo, China e Rusia toman distancias e apostan, en ambos casos, polo diálogo. Irán, di Kenneth R. Timmerman, vicepresidente da Foundation for Democracy in Iran, representa unha ameaza, está listo para dotarse de armas de destrucción masiva, apoia o terrorismo e está dirixido por un grupo de intransixentes capaces de adoptar decisións irracionais, o que lembra a moitos, con demasiada evidencia, o mesmo guión de propaganda utilizado contra Iraq. A cuestión de fondo non é se Irán abraza a opción nuclear para usos civís descartando os militares. En fin, non é crible. En todos os casos en que diversos países fixeron esta opción, a dimensión da seguridade era o asunto clave. E neste caso tamén é. O Dr. Arshin Adib-Moghaddam, profesor do Center of International Studies da Universidade de Cambridge, asegura que o proxecto neoconservador estadounidense prevé dende hai tempo o derrubamento de seis ou sete réximes no Medio Oriente. As pezas van caendo na rexión. Despois de Iraq, Siria abanea. Irán é unha espiña cravada en Washington e a opción nuclear blindaría a Teherán. Pero tampouco é crible a sinceridade de EEUU e demais potencias en relación á proliferación nuclear. Non se está a loitar en serio contra estas armas de destrucción masiva, senón unicamente contra a proliferación de Estados nucleares. Deberían practicar co exemplo, facendo o que non se fixo despois da guerra fría. O desarme nuclear é parte do mesmo problema, e segue pendente.

Xulio Ríos, director do Igadi.

Instituto Galego de Análise e Documentación Internacional www.igadi.org ÚLTIMA REVISIÓN: 18/01/2006 Fernando Pol