|
| |
 |
| Fronte ao capitalismo tradicional, que receita
medidas igualmente tradicionais para recuperar a senda do crecemento e evitar os negros augurios de crise social
e a degradación da economía global, emerxen outras hipóteses e rumbos que complementan o discurso
superador con outro de corte nacionalista e ata civilizatorio.
[Foto: Barack Obama no Cuminio do G-20 en Londres, o 2 de abril de 2009]. |
| |
A reconstrución da economía de mercado deu un novo impulso no cumio do G-20. Ante a persistencia
da estupefacción, a multiplicación das críticas, pero tamén a falta de alternativas
cribles, trátase de establecer controis e lindeiros que fixen freos a uns desequilibrios que se desvelaron
como estruturais e insoportables mesmo para garantir algo tan elemental como a sorte do planeta, tanto en termos
materiais como morais. Pero nesa reconstrución pode que non haxa tanta unanimidade nin uniformidade como
se pensaba inicialmente. O directorio do mundo, que se iniciara con aquel primitivo G-7, hoxe, en virtude do proceso
de mundialización, é máis plural e diverso e debe alargar as responsabilidades e pluralizar
as opinións. O criterio delimitador básico segue a ser o mesmo, é dicir, o peso económico
dun país concreto, pero os pareceres para evitar un agravamento da crise están máis diversificados
e menos xerarquizados. Así, fronte ao capitalismo tradicional, que receita medidas igualmente tradicionais
para recuperar a senda do crecemento e evitar os negros augurios de crise social e a degradación da economía
global, emerxen outras hipóteses e rumbos que complementan o discurso superador con outro de corte nacionalista
e ata civilizatorio.
Nesa outra ponla do escenario que lembra o xurdimento da crise no templo por excelencia do capitalismo e que
reivindica agora o seu dereito a distanciarse e a buscar fórmulas autóctonas, avanza un sistema diferente,
tanto no económico como no político, coa aspiración de superar mellor as consecuencias da
crise e aproveitándoa non soamente para reforzarse cara dentro e cara fóra senón para concibir
e propoñer un novo modelo de economía con mercado, fundado sobre outros valores e convencido de que
as opcións de futuro están dentro, pois os modelos occidentais (sexa estadounidense ou o soviético
das antípodas) acaban por fracasar de forma estrepitosa. Polo de pronto, China, líder desa outra
expresión, a resultas da crise converterase neste ano na segunda economía do mundo, adiantando a
Xapón un lustro antes do previsto. O máis paradoxal e sorprendente desta curiosa transformación
alternativa baseada no relativismo oriental é que vai ser conducida polo Partido Comunista máis numeroso
do mundo. Atentos ao que poida dar de si.
|
/ Outros
