Presenza-Opinión   / Outros
|
||||||||
| Afastados da política Xosé Luís Franco Grande (A Nosa Terra, 13/09/2010) |
||||||||
|
|
||||||||
Vén sendo común a todos os países desenvolvidos que a xente nestes tempos crea pouco nos políticos, nos medios de comunicación, nos sindicalistas ou, en xeral, nas institucións, o cal, dunha maneira ou doutra, quere dicir que se cre pouco na democracia. E, xusto por iso, non participa nela. Todo leva a que a fe na democracia deveza e aínda a que desapareza. Berlusconi ou Sarkozy, por exemplo, axudan pouco a que as sociedades italiana e francesa crean na democracia. E si, polo contra, axudan ao escepticismo xeral, un dos males máis endémicos das nosas sociedades modernas. A crise da que non damos saído, polo demais, contribúe moi eficazmente a que non se crea na política, sobre todo cando a sociedade se decata de que boa parte do problema puido ser evitado de ter habido unha política máis realista, máis atenta á regulación dos mercado e da banca. É claro que a chamada desafección política ten causas moi fondas, e moi diversas, que orixinan o escepticismo político das nosas sociedades. A política, hoxe en día, non é outra cousa que recadación de votos. Nada estraño, pois, que a xente diga para si que “isto non vai comigo”. Esas e outras circunstancias, moi visibles na sociedade deste tempo, poden levarnos dereitos ao populismo, ao autoritarismo e a diversas formas de fascismo. É como se nada tiveramos aprendido da historia máis recente. Se nos afastamos da política, porque dela nos afastan, os sucedáneos sabemos ben cales son, coñecemos ben os seus riscos e sabemos –deberiamos saber- que sempre nos levaron ao peor. |
||||||||
Xosé Luís Franco Grande é escritor. |
||||||||
|
|
||||||||
|
 Instituto Galego de Análise e Documentación Internacional www.igadi.org ÚLTIMA REVISIÓN: 18/09/2010
|
||||||||
|
||||||||
