Presenza-Opinión   / Outros
|
||||||||
| Gobernos pexados Xosé Luís Franco Grande (A Nosa Terra, 29/11/2010) |
||||||||
|
|
||||||||
Joseph Stligitz, coa sinxeleza e a claridade que adoita nos seus escritos, resumiu así as medidas que cómpren para saírmos da crise: “Se unha familia non pode pagar as súas débedas, recoméndaselle que gaste menos para que poida facelo. Pero nunha economía nacional, se se recorta o gasto, devece a actividade económica, ninguén inviste, baixa a recadación fiscal, sobe o gasto en desemprego e un remata sen diñeiro para pagar as débedas”. E engadiu aínda que hai moitos experimentos que demostran que o recorte no gasto é o contrario do que cómpre facer, como nolo demostran os casos de Herbert Hoover, quen converteu o crak do 29 na tremenda Gran Depresión, ou os “éxitos” do FMI na Arxentina, Tailandia ou Indonesia. O mesmo veñen sostendo Paul Krugman, Vicenç Navarro, Juan Torres e algún outro en escritos que nunca veremos na prensa de máis difusión deste país, na que só teñen cabida as extravagancias dos “cen economistas” e demais técnicos que traballan para a gran banca. Asistimos á experiencia dun novo poder que parece estar por riba dos gobernos, que os espreme e que, ao cabo, os goberna. Tanto que lles impón unha política económica en todo oposta á que algúns deles pretenden executar, curiosamente desautorizada pola experiencia mundial. Como ben escribiu Vicenç Navarro, “a austeridade que o establishment europeo está pedindo é para asegurarse que a banca (incluída a banca alemá) non perda o seus beneficios” por mor do colapso das burbullas inmobiliarias. Pero, ¿existen medios para acabar con semellante desgoberno? Verémolo outro día. |
||||||||
Xosé Luís Franco Grande é escritor. |
||||||||
|
|
||||||||
|
 Instituto Galego de Análise e Documentación Internacional www.igadi.org ÚLTIMA REVISIÓN: 04/12/2010
|
||||||||
|
||||||||
