Presenza-Opinión / Oriente Medio
|
||||||||
Hula Xulio Ríos (Praza Pública, 01/06/2012) |
||||||||
O execrable masacre de Hula, en Siria, ilustra tanto as limitacións do plan de paz de Kofi Anan como tamén o debilitamento do réxime sirio. Dada a posición de China e Rusia no Consello de Seguridade da ONU, non é probable unha intervención armada internacional nin está claro en modo algún que esta poida favorecer unha saída rápida e menos traumática do conflito. Por outra banda, a presión e iniciativas diplomáticas semellan demasiado lentas en extremo para evitar as mortes de tantas vítimas inocentes. E son moitos os intereses poderosos que militan polo fracaso de calquera estratexia mediadora.
A situación no país está lonxe de ser calma e deteriórase cada día máis tanto en razón do incremento das accións armadas e das vinganzas como do agravamento da situación económica. As ameazas directas sobre a propia Damasco van en aumento. As operacións clandestinas da oposición e dos grupos islamitas achéganse ao entorno do propio presidente Asad, amosando crecentes capacidades para resistir os asaltos das tropas oficiais contra os enclaves que controlan, como é Rastan, a 20 quilómetros ao leste de Hula. Por outra banda, se Rusia segue a fornecer armamento ao réxime, Catar e Arabia Saudita incrementan o seu aprovisionamento aos insurrectos. Unhas dez mil persoas morreron nos combates dende o comezo da crise en marzo de 2011. |
||||||||
|
||||||||
|
||||||||
Instituto Galego de Análise e Documentación Internacional www.igadi.org ÚLTIMA REVISIÓN: 01/06/2012
|
||||||||
|