 | |
| Será excesivo, porén, aseverar que a economía angolana deixará de ser dependente do petróleo para o ano 2012, como ten feito o vice-ministro das Finanzas, Severim de Morais (na foto), por máis que a tal aseveración constate xa a consciencia do interese de non depender tan fortemente dunha materia esgotábel, de prezo variábel que no medio prazo deberá concorrer con outros produtos substitutivos. | |
Angola constitúe un dos países da Galegofonía ou Lusofonía con maior potencial de crecemento económico, quizá apenas por debaixo do Brasil. De feito, é xa un dos Estados que máis está a crecer no mundo neste século XXI, tendo previsto para este ano, despois da revisión orzamentaria á baixa realizada no pasado mes de agosto, un crecemento do PIB de 19,6%, superando o xa extraordinario crecemento do ano pasado, situado definitivamente en 18,6%.
Perante estes números positivos, os analistas acostuman contrapor nomeadamente dous argumentos para o pesimismo ou, no mínimo, para a extrema cautela: o crecemento económico non é acompañado de desenvolvemento socioeconómico, quere dicir, o que Angola gaña non se traduce na mellora das condicións de vida da populación xeral e até, proporcionalmente, cada vez máis riqueza vai parar a menos mans; o crecemento económico depende esencialmente do petróleo que, efectivamente, supón aproximadamente o 60% do PIB angolano.
Debendo concordar coa inexorábel cautela para a que remiten estes argumentos, desexaba no presente artigo pór a énfase naglúns indicios feitos públicos recentemente que, neste caso, son susceptíbeis de suscitaren algún optimismo.
Dun lado, a revisión de partidas de gasto público realizada coa modificación do Orçamento Geral do Estado no mes de agosto parece indicar a consciencia política da importancia de que o crecemento económico se vexa acompañado de desenvolvemento ao teren sido aumentados os investimentos infraestruturais e o gasto social, téndose optado, para compensar estes aumentos e a baixada do crecemento previsto, por reducir as partidas dedicadas a soster o aparello estatal e ao pagamento dos xuros das débedas do Estado.
Por outra banda, se o sector petrolífero é, como víamos, o que máis pesa na economía angolana, o sector non petrolífero tamén crece notabelmente e mesmo se espera que o seu crecemento sexa superior en 11 puntos ao do 2006, pasando de 15% para 26%, sendo en boa medida este crecemento o factor explicativo do aumento de postos de traballo do país en arredor de 300.000. Con toda probabilidade será excesivo, porén, aseverar que a economía angolana deixará de ser dependente do petróleo para o ano 2012, como ten feito o vice-ministro das Finanzas, Severim de Morais, por máis que a tal aseveración constate xa a consciencia do interese de non depender tan fortemente dunha materia esgotábel, de prezo variábel que no medio prazo deberá concorrer con outros produtos substitutivos, se concordarmos que os biocombustíbeis e outras formas de enerxía renovábel gañarán peso de modo sensíbel nos próximos anos.
Enfín, Angola crece moito e parece estar disposta a aproveitar en certa medida ese crecemento… Sexamos optimistas.
