China seguiu con lóxica atención o proceso que desembocou na consulta sobre a permanencia de Reino Unido na Unión Europea. Cabo sinalar que Londres está só por detrás de Berlín no ranking de países europeos con maior volume comercial con China. Aínda así, as exportacións ao Reino Unido supoñen un tres por cento das exportacións totais chinesas, unha cifra non moi elevada.
China seguiu con lóxica atención o proceso que desembocou na consulta sobre a permanencia de Reino Unido na Unión Europea. Cabo sinalar que Londres está só por detrás de Berlín no ranking de países europeos con maior volume comercial con China. Aínda así, as exportacións ao Reino Unido supoñen un tres por cento das exportacións totais chinesas, unha cifra non moi elevada.
Dúas variables sobresaen na importancia tradicional que China outorga ás relacións bilaterais. Dunha parte, o papel da City na internacionalización do yuan; doutra, a súa significación no ámbito dos xogos de influencia no seo da UE.
O triunfo da opción de saída tamén se avalía en China como un contratempo que lle obrigará a efectuar axustes. O entendemento entre as dúas capitais na orde económica e financeira foi gañando enteiros nos últimos anos como ben acreditou a decisión británica de sumarse ao Banco Asiático de Investimento en Infraestruturas malia as reticencias de Estados Unidos e outras capitais occidentais. Nin sequera a controversia en torno á democratización de Hong Kong empanou ese vínculo, diferenciando con nitidez entre os cursos da economía e da política, unha distinción que Beijing non sempre matiza adecuadamente. A posición favorable de Londres en relación ao recoñecemento de China como unha economía de mercado ou o seu xenérico aliñamento contra o proteccionismo comercial seducían ás autoridades chinesas fronte ás teses contrarias sostidas noutras capitais do continente.
A inmensa maioría dos analistas chineses consideraban altamente improbable un resultado proclive á saída da UE e, á vista dos datos finais, non puideron disimular a súa sorpresa. Beijing, que só moi de cando en cando opina sobre asuntos internos doutros países, decantarase abertamente pola permanencia. Cando o líder chinés Xi Jinping visitou Londres en outubro pasado, así o fixo saber, avogando por unha UE “estable”. Trala consulta, os primeiros efectos foron limitados, con pouco impacto no mercado de valores, pero as cábalas internas suxiren varios escenarios a futuro.
O Brexit pode afectar aos plans globais chineses. En primeiro lugar, a imaxe de Reino Unido ante China evolucionou á baixa. Coa saída da UE, o estatus internacional de Londres mingua a ollos do xigante asiático. Aínda que o primeiro ministro Li Keqiang sinalou no recente foro de verán de Davos que a continuidade estaba garantida nas súas relacións con Reino Unido e a UE, ambos afrontan a necesidade de reformularse a súa relación no novo contexto. A cuestión chave é si China manterá a importancia atribuída a Gran Bretaña estando fóra da UE. A posición estratéxica de Londres na Unión, cun pé dentro e outro fóra, resultaba moi atractiva para moitas empresas chinesas sempre atentas a explorar as oportunidades que brindaba o “europeísmo con características británicas”.
No plano bilateral, coa saída da UE, Reino Unido afronta como maior risco a perda de relevancia ante China. Aínda que Londres podería optar por potenciar a relación con Beijing si empeora a atmosfera cos países da UE, de entrada, todo leva a pensar que China acelerará a competencia doutras capitais europeas pola xestión dos seus negocios en yuans. O impulso do yuan como moeda global é unha das liñas de acción máis importantes da actual estratexia económica e financeira chinesa. A nova situación pode disuadir a bancos e empresas chinesas que analizarán con outros ollos o papel de Londres en dita política. En consecuencia, a posición de Londres como centro externo do comercio en yuans verase inevitablemente afectada, abrindo oportunidades a Frankfurt, París, Luxemburgo ou Zürich. Si o papel doutras capitais na xestión das finanzas chinesas experimenta un claro aumento, Beijing intentará maximizar os rendementos de devandita competencia.
Aínda que a flexibilidade é unha das características da política chinesa en relación á UE, a nova realidade da integración comunitaria instará a China a dobrar as precaucións respecto de a protección dos seus intereses. Londres ten unha oportunidade si o recentemente anunciado endurecemento da política da UE cara a China compénsase cunha maior autonomía británica. Tras tomar nota das carencias da UE para protagonizar unha política autónoma na orde global, Beijing leva anos centrando a súa estratexia nos membros individuais ou potenciando algúns escenarios subrexionais. Este novo episodio de fragmentación do espazo continental suxire, paradoxalmente, o acerto de devandita táctica.
