 | |
| Fogos de artificio, pois, que saldan con promesas de cartos que nunca chegan ao seu destino. Os 44.000 millóns de euros que veñen de anunciar para loitar contra a miseria e a morte en África non especifica prazos, nin quen os ten que dar, nin como se van repartir. E segue sen haber un acordo vinculante para o post Kioto do 2012, porque nin Rusia nin EEUU. aceptan reducir as emisións contaminantes. A de Heiligendamm foi por todo iso outra farsa. (Foto: O Hotel Kempinski en Heiligendamm, sede do Cumio do G-8 2007. ©BPA). | |
De non ser polas escaramuzas ás que se ven obrigados os antiglobalización para eludir as cargas da policía, os cumios do G-8 quedarían reducidos a unha foto de familia. A que veñen de celebrar no balneario alemán de Heiligendamm saíu movida, pero iso non vai impedir que os mandatarios dos países máis poderosos deixen de remover o vindeiro ano séquitos, servizos de intelixencia e centos de policías para cumpriren co ritual das promesas tomándose unha cervexa. Angela Merkel, a anfitriona do último encontro, fracasou no seu afán por seducir a Bush e a Putin, que van por libre. Na retórica dos discursos esconden uns e outros a súa incapacidade para sentiren, desde a opulencia e a prepotencia, as traxedias humanitarias. Tal vez porque saben que son a consecuencia das súas políticas insolidarias, que executan sen complexos, nin discursos.
De non ser por África, que é unha espiña cravada no corazón da globalización, os reunidos non terían necesidade nin de xustificar a súa presencia nos cumios dos últimos anos. Abondaríalles coa foto, que nesta ocasión ofrece ángulos oscuros, cos dous principais herdeiros da guerra fría tentando de novo á sorte "a polémica dos misís, a independencia de Cosova, a dialéctica que se traen sobre quen conculca menos os dereitos humanos e, sobre todo, o negocio enerxético". O continente negro é para os mandatarios do G-8 un incordio, a xulgar por como lle racanean cifras e calendario. Pero non o poden substituír por outra realidade máis digna de compasión, sentimento que propagandean e priorizan ao de inxustiza e desorde, que os culpabiliza. Vense forzados a levala á axenda, pero tendo coidado en que sexan as enfermidades -a sida, que mata a tantas persoas como a suma das que caen vítimas das guerras, da fame e das inundacións, a malaria e a tuberculose-, e non as causas estruturais que as provocan, o que caia baixo o foco dos medios de comunicación. Algo semellante sucede co Protocolo de Kioto, ao que Bush segue negándolle o plácet.
Fogos de artificio, pois, que saldan con promesas de cartos que nunca chegan ao seu destino. Os 44.000 millóns de euros que veñen de anunciar para loitar contra a miseria e a morte en África non especifica prazos, nin quen os ten que dar, nin como se van repartir. E segue sen haber un acordo vinculante para o post Kioto do 2012, porque nin Rusia nin EEUU. aceptan reducir as emisións contaminantes. A de Heiligendamm foi por todo iso outra farsa.
