Escudo do Guóānbù. Fonte: https://study.com/academy/lesson/mss-china-history-overview-chinese-ministry-state-security.html

O Ministerio da seguridade do Estado (Guóānbù), o maior servicio civil de intelixencia da República Popular China (RPCh)

República Popular China (RPCh), 20 de xunio de 1983. Primeira sesión da sexta Asamblea Popular Nacional (APN). Zhao Ziyang, Primeiro Ministro propuxo o establecemento dun Ministerio de Seguridade Estatal «para protexer a seguridade do Estado e fortalecer o traballo de contraespionaxe de China».
Apartados xeográficos China e o mundo chinés
Palabras chave China Intelixencia

Acababa de nacer o Ministerio para a Seguridade do Estado (Guójiā Ānquán Bù en pinyin, tamén coñecido polo acrónimo Guóānbù) coa finalidade de unificar a varias axencias de intelixencia xa activas e optimizar os recursos para un funcionamento máis efectivo.

A reunión inaugural do MSE levouse a cabo o 1 de xullo de 1983. Nela leu o discurso de apertura o presidente da Comisión Político-Legal Central, un dos órganos crave do PCCh. Chen Pixian afirmou: «Facer ben o traballo de seguridade estatal promoverá efectivamente a modernización socialista e a causa de realizar a unificación da patria, opoñéndose ao hegemonismo e defendendo a paz mundial».

Tras o ascenso ao poder de Xi Jinping (2012) o MSE aumentou significativamente a súa esfera de influencia. O MSE é supervisado e dirixido polo Comité Permanente do Politburó que á súa vez informa á Comisión Central de Asuntos Político-Xurídicos, o órgano central do PCCh, organismo que coordina e supervisa a seguridade interior, a actividade policial e as misións de contraintelixencia e contraespionaxe.

No ano 2017, o MSE contaba cun persoal de máis de 100.000 efectivos, estando ata 50.000 fora de China, sendo algúns deles académicos, empresarios, xornalistas e mesmo políticos. Tendo en conta a inxente cantidade de poboación chinesa, inmigración, turismo, investimentos e relación internacionais, a fonte máis importante do MSE son as fontes HUMINT (Intelixencia de fontes humanas).

Desde o ano 2021 o MSE experimentou unha reorganización e quedaría distribuído como deste xeito:

  • Primeira oficina: Protección de segredos.
  • Segunda oficina: Intelixencia obtida do ámbito internacional.
  • Terceira oficina: Intelixencia política e económica.
  • Cuarta oficina: Taiwan, Hong Kong e Macau.
  • Quinta oficina: Análise e difusión de informes.
  • Sexta oficina: Guía de Traballo.
  • Sétima oficina: Contraespionaxe.
  • Oitava oficina: Investigación da contraespionaxe.
  • Novena oficina: Prevención e Protección Interna.
  • Décima oficina: Prevención e Protección no Estranxeiro.
  • Undécima oficina: Centro de Información e de Intelixencia. Esta oficina patrocinaos CCIR (China Institutes of Contemporary International Relations – Institutos de Relacións Internacionais Contemporáneas de China).
  • Duodécima oficina: Oficina de Investigación social.
  • Décimo terceira oficina: Investigación tecnolóxica e científica.
  • Décimo cuarta oficina: Intercepción de comunicacións postais, telemáticas e cibernéticas.
  • Décimo quinta oficina: Análise global da intelixencia.
  • Décimo sexta oficina: Intelixencia de imaxes.
  • Décimo séptima oficina: Intelixencia económica e comercial.
  • Décimo oitava oficina: Contraterrorismo.

En virtude da Lei de Intelixencia Nacional promulgada en 2017, o MSE, xunto con outras axencias de intelixencia, ten amplos poderes para realizar diversos tipos de actividades de espionaxe tanto na RPCh como no estranxeiro. Tamén está habilitado para monitorizar e investigar a persoas e institucións estranxeiras e nacionais.

Ademais de estacións SIGINT (Intelixencia de Sinais) e tecnoloxía, e de posuír o seu propio programa espacial, o MSE mantén unha capacidade de recompilación HUMINT tanto clandestina como aberta a través dunha rede de agregados de defensa, académicos e axentes que operan dentro e fóra de China.

Peter Mattis, membro del Programa de China de la Fundación Jamestown e antiguo analista de asuntos internacionais para o Gobierno dos EUA xa dicía, aló polo ano 2012:

«Durante moito tempo subestimáronse aos servizos de intelixencia de China como importantes organizacións burocráticas e compoñentes do poder estatal. Isto pode importar relativamente pouco durante os anos introspectivos e subdesarrollados de China. Hoxe, os seus líderes son actores importantes no escenario mundial, e comprender como e qué aprenden sobre o mundo e como formulan as súas opcións de política é máis importante que nunca. Dadas as complexas opcións ás que se enfrontan os chineses, é probable que os seus servizos de intelixencia desempeñen un papel aínda maior que no pasado»

Estas e outras cuestións parecen apuntar a aquilo que Roger Faligot afirmou alá polo 2019: «A palabra Guóānbù probablemente volverase tan familiar no século XXI como as siglas MI6, CIA e KGB foron no século XX».