A guerra civil que azota Sri Lanka desde fhai xa 25 anos, ten a súa orixe nun conflito étnico que enfronta a Tamiles e Cingaleses. A procura dun estado para a poboación Tamil residente no país, é o obxectivo da guerrilla, debido principalmente a que os 4 millóns de tamiles, predominantemente de relixión hindú, sempre foron discriminados política, económica e socialmente fronte aos 14 millóns de cingaleses de maioría budista.
A día de hoxe, as tropas do Goberno conquistaron a maior parte do territorio que estaba en mans dos Tigres Tamiles. Aínda así, unha pequena franxa de terra no norte, denominada Vanni, segue estando controlada polos rebeldes. Mentres, a poboación atrapada en devandita franxa vese obrigada a sufrir os continuos bombardeos e ataques de ambos bandos, tendo pouco ou ningún acceso a auga e alimentos, así como nula ou escasa asistencia médica. Existe un control férreo das organizacións internacionais e dos medios de comunicación nesa parte da illa, o que dificulta aínda mais os labores de axuda á poboación civil.
Varios foron os intentos dunha saída pacífica ao conflito armado. O mais destacado foi no ano 2002 cos Acordos de Cesamento do fogo asinados por ambas partes. Unha delegación de países nórdicos comandados por Noruega foron os artífices de sentar nunha mesma mesa a bandos tan opostos. Con todo, a mencionada tregua duraría a penas uns cantos meses, rachándose finalmente por acusacións recíprocas de incumprimento do acordado.
A situación vese agravada por unha evidente desunión da Comunidade Internacional fronte ao conflito, mentres que Estados Unidos suspendeu a emisión de licenzas para a venda de armas a Sri Lanka, a Unión Europea refunga ao Goberno esixíndolle que respecte os Dereitos Humanos. Aínda así, esta boa intención por parte de Occidente provocou que o país buscase novos aliados. Por unha banda Paquistán, que fornece avións e armas ao goberno; por outra China, país que non vinculou a súa axuda ao respecto dos dereitos humanos, o que facilitou varios acordos de importancia na illa.
Mentres, o país veciño, India, potencia emerxente e en pleno proceso electoral, intenta xogar un papel discreto. As razóns principais, son as posibles consecuencias nacionalistas que poida ter o conflito no seu propio país. A día de hoxe, uns 60 millóns de Tamiles viven no sur da India, na chamada rexión de Tamil Nadu.
Neste lugar situáronse seis campamentos de refuxiados, onde se atenden a uns 2.000 Tamiles que foxen do conflito. A situación na que viven é precaria e a súa capacidade de movementos está limitada aos centros onde se atopan, cun escaso ou nulo contacto cos habitantes da rexión.
A situación tamén se fai complicada na illa, onde miles de desprazados Tamiles chegan aos 41 campamentos que dispuxo o goberno en catro distritos da rexión. En devanditos campamentos estase levando acabo un rexistro rigoroso de toda a poboación, co fin de evitar que combatentes Tamiles infíltrense como desprazados.
Segundo diversas informacións, nenos e adultos están sendo recrutados obrigatoriamente para o combate, e con frecuencia ponos en primeira liña, tras unha semana de adestramento.
As violacións do Dereito Humanitario Internacional e dos Dereitos Humanos, está sendo constante por ambos os bandos. Sen embargo, a capacidade de Nacións Unidas de reducir o sufrimento humano en Sri Lanka, vese severamente limitada pola falta de vontade dos Estados Membros a exercer o chamado Principio da Responsabilidade de Protexer. Este Principio foi aprobado por 192 Estados no 2005 e supón a Responsabilidade de Reaccionar se as autoridades nacionais non protexen á súa poboación de crimes atroces como os que se están a vivir nesta illa do Índico.
