 | |
| Nos case catro lustros transcorridos dende os sucesos acontecidos na praza de Tiananmen, China experimentou un profundo cambio, especialmente no eido económico, experimentando un celebrado crecemento. Non obstante, os déficit sociais e políticos da reforma permanecen agravados, sen que as tímidas respostas arbitradas poidan despexar as incógnitas respecto ao futuro. (Foto: Hong Kong, 04/06/2008. Celebración anual dos sucesos de Tiananmen). | |
Dezanove anos despois da traxedia, a lembranza do acontecido na praza de Tiananmen, no corazón da capital chinesa, mantense como un triple reclamo. Primeiro, de xustiza para as vítimas. Segundo, de reconsideración da lectura e interpretación oficial dunha mobilización cualificada de “sediciosa”. Terceiro, como revindicación dun sistema político que afonde na superación das eivas sociais e democráticas, que estaban no cerne da protesta estudantil e cidadá daqueles días.
Nos case catro lustros transcorridos dende entón, China experimentou un profundo cambio, especialmente no eido económico, experimentando un celebrado crecemento. Non obstante, os déficit sociais e políticos da reforma permanecen agravados, sen que as tímidas respostas arbitradas poidan despexar as incógnitas respecto ao futuro.
As preocupacións de hoxe dos estudantes semellan outras. Cun nacionalismo a flor de pel, o soño dunha emerxencia operada sobre bases propias e afastada do ideal democratizador occidental opaca outras tensións. As dificultades internas, políticas e económicas; as calamidades naturais; os xogos olímpicos, invitan a pechar fileiras e enxalzar os valores nacionais.
Pero todos saben que un día haberá que plantar cara a aqueles sucesos. Non será pronto, pois aínda que afastados da estrutura burocrática, permanece inalterable a influencia de protagonistas destacados daquela represión. Aínda así, a conciencia, a mala conciencia, abrirase paso para poñer as cousas no seu sitio e a cada quen no seu lugar. Inexorablemente.
