 | |
| Esta vitoria de Cavaco, por outra banda, vai ter un efecto revulsivo nas filas da oposición parlamentaria. Moi decaído polos seus pésimos resultados de febreiro, o PSD, reforzado polos datos das autárquicas e este trunfo contundente de Cavaco "foi un contra cinco!" sentirase animado dabondo para recuperar protagonismo público. Tamén pola esquerda, onde o papel da CDU de Jerónimo de Sousa e do Bloco de Louçá, deberán amosarse especialmente activos para conter o xiro á dereita que pode experimentar a política portuguesa nos próximos tempos. Quere isto dicir que aínda cunha maioría absoluta parlamentaria e unha lexitimidade incuestionable como a de Cavaco, a estabilidade política portuguesa non está de todo garantida. (Fotos: Seguidores de Cavaco Silva na noite da victoria, o 22 de xaneiro). | |
Os resultados das eleccións presidenciais do pasado domingo van ter importantes consecuencias na vida política portuguesa. En primeiro lugar, a maioría absoluta de Cavaco na primeira volta outorga ao novo presidente unha lexitimidade equiparable en boa medida á usufructuada por José Sócrates, o primeiro ministro, o que pode augurar importantes tensións futuras. En segundo lugar, a experiencia da cohabitación é algo inédito en Portugal, e ambos liderados deberán acomodar as súas expectativas a unhas regras de xogo que, tres décadas despois do 25 de abril, van desenvolverse nun formato de difícil encaixe e nun contexto de crise socioeconómica. En terceiro lugar, e para rebaixar temores, cómpre dicir, que peor sería para Sócrates se o principal gañador da noite fose Manuel Alegre, quedando de primeiro na esquerda e impedindo a vitoria na primeira, quizais tamén na segunda, de Cavaco. Probablemente, a sintonía política entre Cavaco e Sócrates á hora de imprimir un determinado selo ás reformas que se aveciñan en Portugal, sexa maior que a existente co seu compañeiro-rival de partido.
Esta vitoria de Cavaco, por outra banda, vai ter un efecto revulsivo nas filas da oposición parlamentaria. Moi decaído polos seus pésimos resultados de febreiro, o PSD, reforzado polos datos das autárquicas e este trunfo contundente de Cavaco "foi un contra cinco!" sentirase animado dabondo para recuperar protagonismo público. Tamén pola esquerda, onde o papel da CDU de Jerónimo de Sousa e do Bloco de Louçá, deberán amosarse especialmente activos para conter o xiro á dereita que pode experimentar a política portuguesa nos próximos tempos. Quere isto dicir que aínda cunha maioría absoluta parlamentaria e unha lexitimidade incuestionable como a de Cavaco, a estabilidade política portuguesa non está de todo garantida.
O final de Soares presenta síntomas de traxedia. A severa derrota infrinxida por Alegre simboliza o fin do soarismo na vida política lusa. Péchase unha longa etapa. As enquisas o anunciaran anticipadamente: nunca Soares conseguiu presentar a campaña como un duelo Cavaco-Soares. Non conseguiu asentar un mínimo bipartidismo, foi Cavaco contra todos os rivais. O trunfo de Alegre confirma, no plano interno, a existencia dunha forte tendencia de esquerda no seo do PS e Sócrates deberá telo en conta á hora de definir o sentido das súas reformas. Alegre, pese á derrota, culpado por algúns da desfeita socialista, crece considerablemente con estes resultados e abre un escenario de participación política por riba dos aparatos partidarios, moi danados na súa credibilidade ante a cidadanía. O boicot, na noite electoral, de Sócrates a Alegre aventura difíciles relacións entre ambos.
Nos outros partidos, as consecuencias tamén compre avalialas. No caso da CDU, Jerónimo de Sousa revalida firmemente o seu liderado, mellorando resultados en relación ás lexislativas. No Bloco, Louça, á baixa, pode enfrontar algunhas críticas, mais agardábase que o voto útil no socialismo reducira expectativas. No PSD, Marques Mendes, á fronte do PSD, unha maquinaria que se volcou con Cavaco, da un paso de xigante para vencer as resistencias dalgúns sectores internos que non confían na súa consolidación, aínda que a figura de Cavaco pode eclipsar nos próximos anos, a capacidade de Mendes para referenciarse como líder do centrodereita. No CDS, Ribeiro e Castro, terá dificultades para manter o seu espazo despois deste trunfo tan abarcador de toda a dereita baixo o ceo de Cavaco.
