Deixando atrás os conceptos iniciais sobre a Diplomacia Dixital e a súa orixe, agora cabe facer referencia a distintos momentos da historia nos que dita Diplomacia foi avanzando cara a actualidade en diversos actores internacionais.
Deixando atrás os conceptos iniciais sobre a Diplomacia Dixital e a súa orixe, agora cabe facer referencia a distintos momentos da historia nos que dita Diplomacia foi avanzando cara a actualidade en diversos actores internacionais.
As características da diplomacia dixital son conceptos básicos como: uso das redes sociais e plataformas dixitais, novas ferramentas para difundir, recoller e medir información, alcanzar audiencias máis amplas, manter os obxectivos esenciais da diplomacia, transparencia e responsabilidade…
Con estes novos instrumentos a diplomacia dixital é ás veces descarada, ás veces innovadora, e frecuentemente disruptiva, abrindo novos camiños para desenvolver relacións internacionais e novas formas de compromiso cidadán. Estamos ante un concepto moi recente cunha curta historia, na que podemos destacar:
1984: Primeira análise sobre diplomacia pública nun “mundo informatizado”.
1994: Primeiro intercambio oficial de emails entre xefes de goberno: Carl Bildt and Bill Clinton.
2003: Comeza LinkedIn. Reid Hoffman recruta un equipo procedente de SocialNet e PayPal e 6 meses despois, lanzan LINKEDIN, que pronto atrae investimento de Sequoia Capital.
2004: Fúndase Facebook e lánzase Flickr. Dun sitio web de networking a un fenómeno global da internet, Facebook é a rede social máis popular do mundo
2005: Comezo en vivo de Youtube. O sitio web de vídeo en liña máis popular foi fundado polos antigos empregados de PayPal
2007: Maldivas é o primeiro en crear a embaixada virtual, Suecia séguelle pouco despois.
2009: Primeiro embaixador que tuitea: Arturo Sarukhan, embaixador mexicano en Washington. O chío de Barack Obama convértese no máis retuiteado da historia.
2010: A administradora de PNUD Helen Clark (ex Primeira Ministra de Nova Zelandia) convértese na 1ª oficial de alto rango da ONU en abrir un perfil en Twitter.
2012: O chío da vitoria de Barack Obama convértese no máis retuiteado da historia.
2013: O Papa Francisco comeza a chiar desde @Pontifex, lanzada en 2012 polo Papa Bieito XVI.
2015: Lanzamento da Serie de Realidade Virtual da ONU.
2016: A Casa Branca lanza unha conta oficial en Snapchat. O ministro de exteriores de Islandia G. B. Sveinsson é o 1 er Ministro de Exteriores en utilizar Snapchat.
Tamén Whatsapp despega como ferramenta para diplomacia dixital. Recoñecida como aplicación moi útil e segura para comunicación durante reunións, acordos discretos de estratexias e tácticas rápida e eficazmente, a aplicación ten mesmo o seu propio subcampo en diplomacia dixital: “Diplomacia de Whatsapp”.
A pesar de que a rede social ou plataforma dixital máis forte para accionar a diplomacia dixital é Twitter, despois das páxinas web oficiais, Instagram, Facebook, e Youtube tamén están presentes nas canles de comunicación diplomáticos. Con todo, o que é máis sorprendente aínda é TikTok, que sorpresivamente converteuse nunha rede para a diplomacia dixital. Desde a ONU e a OMS, ata outras organizacións internacionais, ONG, políticos e líderes mundiais sumáronse a esta rede social.
Por ende, o traballo diplomático de hoxe en día debe asegurar que a súa política, ademais de por parte doutros diplomáticos e gobernos, sexa entendida pola opinión pública internacional, que é un dos factores xunto á revolución comunicativa que caracterizan a diplomacia actual e que deben estar presentes no deseño da política exterior ( OIAMIONAYI, 2004).
Outro tema que imos tocar nos seguintes artigos será como a pandemia da Covid-19 afectou o mundo da Diplomacia, así como a forma de relacionarnos e comunicarnos.
