A ameaza de quebra vivida en EUA ante as dificultades para elevar o seu límite de débeda provocou a natural preocupación entre os seus acredores, entre eles China, con 1,28 billóns de dólares a finais de xullo, pero tamén Xapón, cunha cifra lixeiramente inferior, 1,14 billóns. A crise pode repetirse nuns meses ante os desencontros políticos que se viven en Washington, o cal está obrigando a outras economías a preparar estratexias de continxencia.
A ameaza de quebra vivida en EUA ante as dificultades para elevar o seu límite de débeda provocou a natural preocupación entre os seus acredores, entre eles China, con 1,28 billóns de dólares a finais de xullo, pero tamén Xapón, cunha cifra lixeiramente inferior, 1,14 billóns. A crise pode repetirse nuns meses ante os desencontros políticos que se viven en Washington, o cal está obrigando a outras economías a preparar estratexias de continxencia.
Para rematar con esta incerteza que incide negativamente nun momento internacional marcado pola persistencia da crise, non falta quen reclame o impulso dunha transición inevitable para substituír ao dólar no cumio do sistema monetario internacional, pero non parece que ese momento estea perto. En realidade, esta proposta sempre estivo asociada a proxectos estratéxicos con vistas a reducir o poder de EUA no mundo. Pero a ameaza do default fai que gañe partidarios simplemente para controlar os hipotéticos danos dunha quebra. En teoría, os máis interesados serían os chineses, cunha economía á alza e que pronto podería tomar o relevo da estadounidense, pero non están nin moito menos preparados. Tamén Rusia e outras economías emerxentes amosan simpatía pola idea, pero non dispoñen das capacidades nin das alianzas necesarias. En consecuencia, pase o que pase, o mais probable é que o dólar siga sendo por un tempo relativamente dilatado, a grande moeda internacional, principalmente porque non hai ningunha que poda substituílo nin a día de hoxe nin a curto prazo. Nin o ien xaponés, nin tampouco o euro. Certo que o iuán chinés estase a internacionalizar cada vez mais e probablemente a nova onda de reformas en curso no xigante asiático permitiralle un maior engarce co mundo financeiro global, pero precisa unha década como pouco para estar en condicións de afirmarse como un valor forte nas finanzas mundiais.
Cabe significar, non obstante, que a popularidade do iuán medrou co peche parcial do goberno estadounidense. A súa aceptación no exterior é cada vez mais notoria. Os índices de liquidación de operacións en iuáns que elabora o Banco central chinés marcan aumentos de máis dun 50% no presente ano, mentres proliferan os acordos de intercambio de divisas como o asinado recentemente co BCE por valor de 45.000 millóns de euros.
O relevo ou acomodo debe ir parello ao equilibrio das influencias no BM e no FMI, achegando un maior peso das economías emerxentes co cal podería abrirse camiño a unha nova moeda de reserva. O dólar podería deixar paso a unha cesta de moedas. Este escenario é o mais probable á vista das reticencias para asumir as formas dos liderados precedentes. Será no financeiro o espello da mutipolaridade que vén.
