China e o mundo chinés

Taiwán tensa a corda Por Xulio Ríos (GZnación, 21/09/2007; Safe Democracy, 25/09/2007; La Vanguardia, 24/09/2007)

Preguntar aos seus 23 millóns de cidadáns se desexan que Taiwán forme parte da ONU equivale a facer unha sondaxe sobre a súa posición a propósito da independencia respecto de China. Ese matiz marca as diferenzas entre Chen, líder do PDP, e Ma, líder do KMT, quen tamén anceia levar a cabo a consulta, pero mantendo a denominación de República de China. (Foto: Chen Shui-bian nun acto pro referendo para o ingreso de Taiwán na ONU, en Kaohsiung o 15 de setembro de 2007).   Pouco importa que as cartas remitidas á ONU véñanlle de volta ou que o propio secretario xeral asegure e reitere o que todo o mundo sabe: xusto ou non, é legalmente imposible que Taiwán ingrese na ONU. A pesar diso, Chen Shui-bian segue adiante coa súa estratexia que responde, no esencial, ata catro motivacións. En primeiro lugar, a electoral, xa que a mobilización ao redor de devandita esixencia e a celebración dunha consulta popular permítelle manter a iniciativa, facer que gran parte do debate político na illa vire ao redor da súa proposta, e manter en pleno estado de revista á súa base militante e electoral nun esforzo que se aventura esixente e dilatado (as lexislativas son en xaneiro e as presidenciais en marzo). En segundo lugar, a política, xa que a súa reivindicación entra de cheo na cuestión clave do futuro da illa. Preguntar aos seus 23 millóns de cidadáns se desexan que Taiwán forme parte da ONU equivale a facer unha sondaxe sobre a súa posición a propósito da independencia respecto de China. Ese matiz marca as diferenzas entre Chen, líder do PDP, e Ma, líder do KMT, quen tamén anceia levar a cabo a consulta, pero mantendo a denominación de República de China. En terceiro lugar, a partidaria, xa que un éxito da estratexia en curso permitirá o afianzamento do espazo político do PDP, en condicións nada fáciles, marcadas polo repunte das denuncias de corrupción na contorna presidencial e que fixeran perigar seriamente a influencia de Chen no partido. Para rematar, a persoal, xa que unha vitoria do PDP e das súas teses pode facerlle máis levadeiros os procesos xudiciais que lle agardan unha vez abandone esa presidencia que agora lle proporciona unha inmunidade a proba de irregularidades graves e confirmadas. A tensión foi a estratexia de Chen ao longo dos seus dous mandatos consecutivos. A exacerbación das diferenzas dividiu a illa en dous segmentos políticos claramente diferenciados: os azuis e os verdes. Moitos procesos electorais tenden a resolverse pola mínima diferenza (como ocorreu nas presidenciais de 2004 e máis recentemente nas municipais de Kaohsiung, a segunda cidade da illa). Pero tamén multiplica os enfrontamentos co continente, quen estes días cualificou a Chen de “conspirador”, alertando das “graves consecuencias” da hipotética celebración do referendo. En Australia, nun encontro celebrado no cume informal da APEC, Hu Jintao indicou a Bush que Taiwán está entrando nun período “altamente sensible e potencialmente perigoso”. Hu cualificou a iniciativa de Chen como un “acto de secesión”. Bush comprometeuse a exercer os seus bos oficios e mediar ante as autoridades taiwanesas para que o referendo –que parece difícil de evitar– non adquira unha importancia desmesurada e provoque unha crise grave no estreito de Taiwán, no que, paradoxalmente, interprétase como unha velada mensaxe ás autoridades continentais para que non se tomen tan en serio e a peito a polémica iniciativa de Chen. A continuación, Washington anunciou novas vendas de armas á illa. Para Beijing esta non é unha cuestión calquera. A denuncia efectuada o pasado 4 de setembro polo Pentágono acerca de supostos ataques informáticos por parte de China, sen mencionala expresamente (e desmentidos oficialmente), poderían indicar que Beijing estase preparando para unha guerra electrónica global que sería de gran importancia no escenario do Estreito. O seu primeiro obxectivo sería facer inoperantes os sistemas da flota do Pacífico de EEUU en caso de conflito militar con Taiwán. A pesar de canto puidese desaconsellar a celebración dos Xogos Olímpicos en 2008, esa combinación de advertencias e indicios non debese tomarse a treo.

Xulio Ríos, director del Igadi y del Observatorio de la Política China (Casa Asia-Igadi).

Instituto Galego de Análise e Documentación Internacional www.igadi.org ÚLTIMA REVISIÓN: 23/09/2007 Fernando Pol

Subscríbete á lista de correo do Igadi e recibe notificación das novas informacións, artigos, documentos, convenios, publicacións, etc, que ofrece o Igadi na súa páxina web Igadi na Rede. Para comprender o Mundo desde aquí ... ... para proxectar a Galicia no contexto internacional.     Apúntate en: http://www.elistas.net/lista/igadi/alta