Nun par de semanas, China estreará o Ano do Galo. Todo parece indicar que será un ano xeneroso en complexidade e riscos. Na orde interna, no económico seguirán as reformas estruturais coas dificultades habituais pero, probablemente, a redución da contaminación seguirá subindo chanzos na axenda á vista do calamitoso da situación e o seu impacto nun malestar cidadán que podería acabar dirixindo os seus dardos contra as autoridades.
Nun par de semanas, China estreará o Ano do Galo. Todo parece indicar que será un ano xeneroso en complexidade e riscos. Na orde interna, no económico seguirán as reformas estruturais coas dificultades habituais pero, probablemente, a redución da contaminación seguirá subindo chanzos na axenda á vista do calamitoso da situación e o seu impacto nun malestar cidadán que podería acabar dirixindo os seus dardos contra as autoridades.
O contexto internacional, pletórico de incertezas, non será de moita axuda na xestión dos desafíos económicos do xigante asiático. Terá que facer fronte a importantes presións comerciais e financeiras. O obxectivo de crecemento será similar ao de 2016, indispensable para garantir o obxectivo de duplicar en 2020 o PIB e o ingreso per cápita correspondentes a 2010.
É no político, no entanto, onde se concentrarán as miradas co horizonte do XIX Congreso do Partido Comunista, a celebrar no outono. A recente advertencia contra a fraude na elección de delegados a devandito cónclave apunta á loita contra a corrupción pero igualmente constitúe un aviso contra os “conspiradores” que en palabras de Xi Jinping “forman camarillas con obxectivos espurios”. O recoñecemento de Xi como “núcleo” do liderado chinés apunta á consolidación da súa poder e o congreso será o escaparate de devandito obxectivo. Os seus rivais non llo porán fácil e a ameaza de sobresaltos nos próximos meses está máis que xustificada.
A consigna fundamental do PCCh para este ano apunta a priorizar a estabilidade en todas as ordes ante o temor de que a situación póidaselle torcer. As múltiples disidencias intentarán saír á boia aproveitando a significación política do exercicio.
Na orde global, cabe esperar de China, en primeiro lugar, unha profundización da súa proxección a todos os niveis, desde os investimentos á implicación na gobernanza global para lexitimar ante a propia sociedade esa idea dunha importancia cada vez maior na xestión do internacional. Sen dúbida, a domesticación dos arrebatos do novo presidente estadounidense formará parte da axenda e non faltarán contratempos cos que deberá contemporizar. En paralelo, a preservación e impulso dos proxectos deseñados para gañar influencia global, desde os BRICS á Franxa e a Ruta e os demais acrónimos que lle permiten xestionar boa parte da súa rede de intereses rexionais e globais vivirá un ano chave.
O maior risco, sen dúbida, constitúeo un descontrol da situación no Estreito que pode gañar protagonismo fronte ás tensións no Mar de China meridional agora que Filipinas cambiou de bando e Vietnam encara a negociación bilateral con relativas esperanzas de arranxo. Nunca será esaxerada unha alerta sobre a significación do problema de Taiwan no imaxinario político chinés.
