Teresa Barro achega a súa visión

O fascinante resultado das eleicións británicas

Poucas veces terá habido un momento tan fascinante na política do Reino Unido como o que xurdiu coas eleicións xerais do catro de xuño. Nada quedou como antes e todo virou ás avesas.

Liñas de investigación Relacione Internacionales
Apartados xeográficos Europa
Palabras chave Eleccións Brexit may
Idiomas Galego

Poucas veces terá habido un momento tan fascinante na política do Reino Unido como o que xurdiu coas eleicións xerais do catro de xuño. Nada quedou como antes e todo virou ás avesas.

Theresa May convocara as eleicións xerais para asegurarse un mandato con maioría esmagante, aproveitando que o Partido Laborista estaba case morto.  O resultado deixou ao Partido Conservador sen a maioría que tiña antes e nunha situación precária e caótica.  E deixouna a ela, que empezara a campaña apresentándose como persoa firme, cabal e temperada, dando a impresión contraria, de persoa covardeira, insensíbel e soberba.  O Partido Laborista, en troques, que empezara con todo o mundo pensando que a esquerda afundira para sempre e que Corbyn non valía para nada e era un político doutrinario dos vellos tempos que non entendía a realidade actual, gañou o respeito xeral, cun Corbyn que parecía humano e até elegante frente a unha Theresa May incapaz de comunicar e que falaba e actuaba como un robó.

A volta á política de dous partidos, un de direitas e outro de esquerdas, foi un dos resultados mais notábeis desas eleicións.  Resaltou tamén que a xente non se deixaba enganar e non quería mais política de austeridade.  O programa dun futuro de malestar social, con mais cortes en nome dunha austeridade que, segundo May, facía falta para o Brexit, foi acollido con chufa, para mais porque, como sempre, non había cortes para os ricos, que podían seguir acumulando o diñeiro que quitaban aos demais.  Viuse con claridade que xa non funcionaba o de exixir sacrificio por unha idea, que fora típico do século pasado, e o governo tivo que renunciar ao manifesto.

É case seguro que Theresa May terá que deixar de ser Primeira Ministra.  Se ela fose doutro feitío talvez sería posíbel que quedase, pero foi evidente que non lle importou o dano que fixera ao Partido Conservador e que non entendeu que virara unha figura sen autoridade.  Como semella que governaba cunha pequena camarilla e sen consultar a mais ninguén, obrigárona a despedir os asesores e agora será a marionete do seu partido, que puxará as cordas até que encontre con quen sustituila.  O Partido Conservador quedou adoecido, raivoso e desavido, e con moito medo de que teña que haber outras eleicións e as gañe Corbyn, que foi o gañador psicolóxico destas e que conseguiu acabar có Novo Laborismo de Tony Blair.