O 20 de Novembro de 1989, os principais dirixentes mundiais acordaron establecer, coa Convención dos Dereitos do Neno, as bases que protexerían universalmente á infancia. No transcurso destes 20 anos, a Convención converteuse no tratado de dereitos humanos co maior número de ratificacións ao longo da historia das Nacións Unidas.
Iso reflicte as boas intencións e preocupación por protexer aos seus menores da violencia, o abuso e a explotación. Durante as dúas décadas pasadas, uns 70 países incorporaron códigos da infancia nas súas lexislacións nacionais, baseándose en disposicións da Convención. Desde mediados da década de 1990, aumentaron as campañas de sensibilización e educación sobre aspectos cruciais da protección dos nenos e as nenas, como a ablación ou mutilación feminina e, máis recentemente, as actitudes cara á violencia doméstica.
A pesar das sólidos instrumentos acordados polos gobernos, a plena protección dos Dereitos da nenez están lonxe de alcanzarse. Os nenos soldados, a malnutrición, o abandono e a explotación son constantes secuelas que azoutan, principalmente, a países africanos, asiáticos e latinoamericanos.
Decenas de nenos e nenas seguen sendo utilizados en conflitos armados en máis de vinte países africanos, tanto por grupos armados como forzas de seguridade. Á súa vez, aqueles países que se atopan en procesos de paz, as nenas recrutadas resultan estigmatizadas e con frecuencia invisibles para os programas de desarmamento, rehabilitación e reintegración na sociedade africana.
Doutra banda, o sur de Asia presenta os peores índices de explotación infantil, con máis de 100 millóns de menores en devandita situación. Nesta rexión, o 20% dos nenos obrigados a traballar realizan xornadas de 12 horas, gañando ao mes entre 15 e 20 euros, o que supón dez veces menos do que gaña un adulto. Pola súa banda, en Latinoamérica, mais de 18 millóns de menores están sometidos a algún tipo de explotación. A actual crise económica mundial agrava aínda mais a situación ,aumentando así, as cifras xa mencionadas.
Promover a autonomía das mulleres e eliminar a discriminación por razón de xénero suporía paliar dalgún xeito os efectos da crise económica e permitiría avanzar nunha dobre dirección. Por unha banda, axudaría a que os dereitos das mulleres sexan respectados, e por outra, contribuiría a salvar e mellorar a calidade de vida dos nenos.
Estudos recentes demostran que cando as mulleres ven libres de toda violencia, explotación e discriminación, os nenos e nenas teñen maiores posibilidades de acceso a uns servizos de saúde adecuados e a unha educación que lles ofrece maiores oportunidades.
A Comunidade Internacional ten un longo camiño por diante para o logro dunha plena protección da infancia. Instrumentos como a Convención dos Dereitos do Neno, permitirán seguir avanzando e consolidando os pasos seguidos ata agora.
