 | |
| A nova política exterior rusa, inventariando os disensos, aspira a mellorar as relacións con Occidente. Sen embargo, predomina o escepticismo respecto ás posibilidades efectivas de mudar a atmosfera que tensiona as relacións bilaterais nos últimos anos, especialmente dende que EEUU, en 2007, propuxo instalar un sistema de defensa anti-mísiles en solo europeo, ás portas de Rusia, avanzando a súa influencia no Cáucaso, nomeadamente en Xeorxia, inmersa nun duro pulso co Kremlin por saír da súa órbita de influencia. Medvedev (na foto) ameaza con "reaccionar adecuadamente", asegurando que europeos e americanos "están advertidos". | |
O presidente ruso, Dmitry Medvedev, ratificou un novo documento no que se detallan as directrices xerais do que será a súa política exterior, concretando orientacións con respecto a actores básicos como EEUU, Europa e a OTAN, cos que rexistra certas friccións. O novo marco, que completa e desenvolve a estratexia promovida por Putin en 2000, critica o unilateralismo, sinalado como o principal factor desestabilizador da situación internacional, capaz de provocar carreiras de armamentos, conflitos e profundas fendas nacionais e relixiosas. No documento, Moscova, apostando polo multilateralismo, concede especial importancia ao establecemento dunha asociación estratéxica con EEUU, instando a superación da principal barreira que a impide: a vixencia dos principios e ameazas do pasado e a inexistencia dun respecto mutuo que impida socavar os respectivos intereses. A adopción de medidas para xerar confianza en diferentes ámbitos sensibles é parte inseparable dunha hipotética refundación das relacións bilaterais.
No que atinxe a Europa, o Kremlin non introduce novidades substanciais. Reivindica un diálogo equitativo que teña en conta o principio de que a seguridade esixe un sistema aberto e cooperativo, en cuestión, segundo Moscova, pola expansión da OTAN cara o Leste, criticando efusivamente a posible incorporación, como membros, de Ucraína e Xeorxia. Ese alargamento resulta incompatible co desenvolvemento de vínculos estables con Rusia, quen quixera reducir a dependencia europea de EEUU en materia de seguridade.
En resumo, a nova política exterior rusa, inventariando os disensos, aspira a mellorar as relacións con Occidente. Sen embargo, predomina o escepticismo respecto ás posibilidades efectivas de mudar a atmosfera que tensiona as relacións bilaterais nos últimos anos, especialmente dende que EEUU, en 2007, propuxo instalar un sistema de defensa anti-mísiles en solo europeo, ás portas de Rusia, avanzando a súa influencia no Cáucaso, nomeadamente en Xeorxia, inmersa nun duro pulso co Kremlin por saír da súa órbita de influencia. Medvedev ameaza con "reaccionar adecuadamente", asegurando que europeos e americanos "están advertidos". Días atrás, Rusia anunciou a intención de reanudar a súa presenza militar en Cuba e outros países veciños de EEUU, sen descartar a posibilidade de estacionar tropas na illa caribeña. Novo documento, pois, con vellos reflexos. Agora haberá que comprobar se son ou non expresión, a partes iguais, de descontento e impotencia, con poucas variacións e menores posibilidades de recuperar unha influencia substancial na evolución de fenómenos clave das relacións internacionais.
